| ชื่อโครงการวิจัย/ชื่อเรื่อง | “แอ่งแถะ” หมอใกล้บ้าน ของดีที่กำลังจะหมดไป |
|---|---|
| ชื่อนักวิจัย/ชื่อผู้แต่ง | นางสาวชนาพร จันทาพูน |
| คำสำคัญ | แอ่งแถะ การท่องเที่ยวเพื่อการอนุรักษ์ มรดกวัฒนธรรม ชาติพันธุ์ไทลื้อ อำเภอเชียงคำ |
| หน่วยงาน | มหาวิทยาลัยพะเยา |
| ปีที่เผยแพร่ | 2559 |
| คำอธิบาย | “แอ่งแถะ” เป็นพืชสมุนไพรที่ชาวไทลื้อในอำเภอเชียงคำนิยมปลูกตามแนวรั้วบ้าน เนื่องจากมีสรรพคุณเป็นยา ช่วยลดไข้ แก้ร้อนในกระหายน้ำ ในสมัยโบราณการจะเดินทางไปหาหมอแต่ละครั้งเป็นเรื่องยากลำบาก แต่ด้วยสรรพคุณของแอ่งแถะที่สามารถช่วยรักษาและลดความเจ็บปวดให้กับผู้คน ชาวไทลื้อจึงยกย่องให้แอ่งแถะเปรียบเสมือนหมอใกล้บ้าน และให้ชื่อเรียกอีกอย่างหนึ่งว่า “หมอน้อย” นิยมรับประทานโดยการนำมานวดและกรองเอาแต่น้ำ ทิ้งไว้ข้ามคืนจะได้วุ้นแอ่งแถะ นำมาปรุงรสด้วยพริกป่น เกลือ ปลาแห้งป่น ถั่วลิสงป่น น้ำมะนาว โรยด้วยผักชีและต้นหอมหั่นละเอียด จากการศึกษาแสดงให้เห็นว่าแอ่งแถะเป็นมรดกวัฒนธรรมของกลุ่มชาติพันธุ์ไทลื้อที่ทรงคุณค่า สะท้อนให้เห็นถึงวิถีชีวิตความเป็นอยู่ในสมัยโบราณ และภูมิปัญญาในการรักษาโรคของชาวไทลื้อ ดังนั้น จึงควรช่วยกันอนุรักษ์ สืบสาน และส่งเสริมภูมิปัญญาการนำแอ่งแถะมาใช้ โดยการจัดการท่องเที่ยวที่ให้นักท่องเที่ยวได้สัมผัสกับวิถีชีวิตของกลุ่มชาติพันธุ์ไทลื้ออย่างใกล้ชิด ได้แก่ กิจกรรมเที่ยวชมตลาด กิจกรรมการเรียนรู้การทำอาหาร เป็นต้น |
| ข้อมูลเพิ่มเติม | - |
| สาขาการวิจัย |
|
“แอ่งแถะ” หมอใกล้บ้าน ของดีที่กำลังจะหมดไป is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-ShareAlike 3.0 Thailand License.
