| คำอธิบาย |
จากการศึกษาความชอบในการเข้าทำลายของด้วงงวงมันเทศ (Cylas formicarius F.) บนมันเทศ 219 พันธุ์ ในสภาพแปลงปลูก ณ ศูนย์วิจัยและพัฒนาการเกษตรพิจิตร จังหวัดพิจิตร และการศึกษาความชอบในการกินหัวมันเทศสดในพันธุ์ที่ผ่านการคัดเลือก ในห้องปฏิบัติการแบบ No-Choice รวมถึงศึกษาความสัมพันธ์ระหว่างการทำลายกับโทนสีของหัวมันเทศ เปอร์เซ็นต์น้ำหนักยางแห้ง เปอร์เซ็นต์น้ำหนักหัวมันแห้ง และปริมาณสารประกอบ
ฟีนอลิก พบว่า ด้วงงวงมันเทศชอบเข้าทำลายหัวมันเทศที่มีโทนสีต่าง ๆ ไม่แตกต่างกันทางสถิติ ที่ระดับความเชื่อมั่น 95% มันเทศ 14 สายพันธุ์ มีการทำลายของด้วงงวงมันเทศในสภาพแปลงไม่เกิน 37.5% ได้แก่ พันธุ์อีดก, มันไทรโยค, ป้าก้าน-2, มันไข่ตราด, มันไข่นครฯ-2, กาฬสินธุ์, มันเหลืองบ้านหลวง, มันไข่เชียงใหม่, บ้านแยง, บ้านแยง-9, S0183, CIP-35-5, BB95040-16 และ CIP-14-1 โดยพันธุ์มันเทศข้างต้นมีความสัมพันธ์ทางด้านลบกับเปอร์เซ็นต์น้ำหนักยางแห้งและเปอร์เซ็นต์น้ำหนักหัวมันแห้งอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ 95% และมีความสัมพันธ์ทางด้านลบกับสารประกอบฟีนอลิก อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ 99% โดยมีค่าสหสัมพันธ์ r เท่ากับ -0.55, -0.60 และ -0.83 ตามลำดับ ผลการศึกษาสามารถนำมาใช้ประโยชน์ เพื่อการปรับปรุงพันธุ์มันเทศที่ต้านทานต่อด้วงงวงมันเทศ
|
